Το κορίτσι από το σφιγμένο σπίτι.
Το κορίτσι από το σφιγμένα σπίτι Το κορίτσι από το σφιγμένο σπιτι ήταν πανέμορφο. Πανέμορφο και τετράγωνο. Όπως και το σφιγμένο σπιτι πριν από πολλά χρόνια. Τώρα , όλο το χωριό μιλούσε για το παράξενο σπίτι. Η εσωτερική πίεση και η απουσία οξυγόνου είχαν συμπιέσει προς το εσωτερικό τα πάντα με τρόπο τέτοιο που άρχισε να μην υπάρχει χώρος. Όχι μόνο αυτό, αλλά και οι εξωτερικοί τοίχοι είχαν αποκολληθεί και είχαν με έναν παράδοξο τρόπο πλησιάσει ο ένας τον άλλον , στραβά και άγαρμπα δίνοντας στο σπίτι αυτήν την παράξενη μορφή. Τώρα πια ήταν ένα παράξενο σπίτι. Μπλε. Με στραβούς τοίχους σαν να το είχε σφίξει με μανία και να το είχε τσαλακώσει ένα ουράνιο χέρι. Το όμορφο κορίτσι έπρεπε να χωρά εκεί. Ο μπαμπάς της ένα όμορφος και δυνατός άντρας κάθε μέρα ρουφούσε όλον τον αέρα του σπιτιού. Η μαμά της το ίδιο, αυτή λιγότερο όμορφη και λιγότερο δυνατή ρουφούσε ο,τι έμενε από τον άντρα της και το υπόλοιπο οξυγόνο έφτανε ίσα ίσα για τα παιδιά τους για να ανασανουνε. Ένιωθε πολύ άσχημα το κορί
