λάθος

Νιώθω πια πως τόσο έχω κατακερματιστεί ώστε να μην υπάρχω

χίλια κομμάτια, άνθρωποι , καθρέπτες.


Πνιγμένος στον έρωτα ,στην μνήμη και στην φωτιά

σβήνω και φλέγομαι ταυτόχρονα.

Οι ώρες αλλάζουν άσχημα

και τίποτα δεν αλλάζει.

Δίχως συνέχεια σκέπτομαι.

Δεν είμαι.

Θαρρώ πως δεν υπήρξα

και...

Ο γιατρός

με το θαλασσί σεντόνι

σκεπάζει μία μία τις λύπες μου

με παγώνει.

θέλει να μου βρει

ένα κομμάτι γης.


Ο ιστός

παρεμβαίνει

χωρίς να το ζητώ.

Απαιτώ να με δεχθεί όπως είμαι

αταίριαστος.

Κι ύστερα πονάει

καθώς και' γω πονώ.


Οι μέριμνές λίγες

 κι ανούσιες

κρύβουμε ο ένας τον άλλον

μέσα σ' ένα τίποτα

τάχα ζωντανοί.


Βουβός πια

με τα κρίματα στα μάτια βουρκωμένα

αποφασίζω να τελειώσω.


Λέω πως είναι αρκετά αυτά

ο εχθρός με πλημμυρίζει

η οργή σφαδάζει

ο θάνατος αγώνας δίκαιος

όλα λάθος

όλα λάθος.