Πράσινο Φως (The Dø Slippery Slope )

πράσινο φώς

Άσκοπη η προσμονή
μόνο μια επιδίωξη μας αρμόζει
κι αυτή ιδιαίτερη-ποτέ ιδιωτική,
κοινωνική,
όπως πέφτει το παιδί πριν να περπατήσει
όπως κλαίνε τα μάτια Σου
Ανάπηρος , άπειρος..κι ούτε να πεις νέος
Σίγουρα μόνος κι έρημος. *
Σου προβάλλω κάτι που δεν ξέρω:
τ' αδέξια χτυπήματα,
τις φορές που είμαι εγώ κι άλλοι,
τις φορές που κατά λάθος φάνηκα,
και την στοργή σαν δώρο..
Τη φυγή της εικασίας,
την ηχώ,
ένα λευκό λιβάδι.
κι ένα γλυκό ποτήρι.
τ'αόρατα πάθη
μια ορατή αλήθεια,
Εσένα
κι ένα χωριό λουλούδια

μα το αστείο πάντα θα'μαστε εμείΣ
οι ίδιοι,
προβλέψιμοι
ανέτοιμοι
πάνω κάτω ίδιοι
αμερόληπτοι
κοινοί θνητοί

γερασμένοι
πέρα από λιβάδια
πέρα από τους λεμονανθούς
μακρυά'π'το ρίγος
-παντοτινά μου μοιάζει το κάθε λεπτό σαν βάζω μπρος τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι-
στην λήθη.








που δεν είναι αμνησία
είναι απουσία μνήμης

















*μόνο την σαχάρα βάζω πλάι στην λέξη αυτή κ μετανιώνω που έστω και για λίγο
την άφηκα να με τρομάσει