το τέλος

Κοιτάζω
Σε κοιτάζω πουτάνας γιε
και το ξες και συ πως θα πεθάνεις
και πως θα μαφήσεις ύσηχο.
τέλειωσες.

οι σιωπές
οι άλλοι
η τρέλα
τέρμα πουτάνας γιέ
και καθώς θα σε ρημάζει ο πόνος και η μοναξιά
τότε 'ισως καταλάβει πόσο ψηλά σε είχα
και θαναι αργά για θρήνους
θάναι αργά για υποσχέσεις
μόνο στωικά θα κάθεσαι
μέσα μου
μέσα μου βαθιά στα σπλάχνα

να με κοιτάς ανόητε
και ναναρωτιέσαι
άραγε υπάρχεις;
είσαι πράγματι εδώ;

έγιναν όλα αυτά;
κι εγώ ;
υπάρχω;
και τι έκανα;
απλά κοίταζα;