Κείμενο θανάτου#2

Η ακατάσχετη ψυχική αιμορραγία κρατούσε τώρα έναν μεγάλο μήνα

οι άνεμοι, οι κύβοι , τα μόρια έμπλεξαν μια μεγάλη αδιαφορία

οι αιτίες χάθηκαν στον χρόνο

η εμμονή , τέρας όμοιο  στην όψη κρατάει με λύσσα την αλήθεια

κακοποιώντας ό,τι έχω μέσα μου

αλλάζει τα πάντα εύκολα, ονόματα πρόσωπα αγάπες


κάτω από τα πόδια μου καμία γη



τα τείχη ίδια

οι κρατούμενοι ίδιοι

η μανία ίδια

τα δόντια γεμάτα πόνο,



Μου μεινε μόνο ένα μικρό κομμάτι ύπαρξης


έχασα τον πνέυμονα απόψε

πονάω ολόκληρος

βιώνω θάνατο

ούτε να λυπηθώ μπορώ

αυτό το μάυρο με έπιασε

λυπάμαι.