Δεν τη θες τέτοια δουλειά.

 Καθώς κοιτάζω μέσα στην νωχελια την τηλεόραση και μια εκπομπή χτυπάει το κινητό μου και έχω μήνυμα. Αυτά τώρα γινανε με έναν τρόπο μαγικό. Με τρομερή την σύμπτωση.Σιλμουτάινιουσλι. Μια η τηλεόραση έδειχνε έναν ιερέα με την οικογένεια του. Όπου είχανε όλοι ένα μυστήριο αληθινό χαμόγελο γαλήνης. Η κόρη του όχι και τόσο.Και ήτανε καλεσμένοι στην εκπομπή μιας αχωνευτης γυναίκας μεσημέρι και μιλάγανε για τον χαμό του γιού τους ο οποίος ήταν Μεταλας και σατανιστής κτλ και πως τον αγαπούσανε πολύ και τον αποδεχόντουστε κτλ. Τώρα αυτός έκανε το απηνενοημενο ; Έπινε ναρκωτικά; Δεν πρόλαβα να καταλάβω και χτυπάει το τηλέφωνο. Ανοίγω να δω και ήταν από τον ίδιο τον ιερέα από την τελεοραση. Εξεπλαγηκα με αυτό το γεγονότο. Ήθελε λέει παραγγελία για πίνακα. Χαίρομαι γιατί παίζει αφραγκιά και λέω εδώ είμαστε. Του εξηγώ αρχικά πως πάνε τα λεφτά. Πχ. Καλέ μου άνθρωπε για να μην κουράζομαι , πες μου εσύ πόσα διαθέτεις και γω για τόσα θα σου κάνω τεχνη. Με το μέτρο το αιμα το δημιουργού, με το λίτρο πιο καλα. Όμορφα νοικοκυρεμενα και μπακάλικα. Γιατί το να πιάνουμε τώρα το σημαίνει τέχνη και πώς την κοστολογείς κτλ δεν είμαι καλά και βαριέμαι κιόλας. 

 Το πηδηξαμε παραδόξως γρήγορα το εν λόγω ζήτημα και μπήκαμε στο ψητό. Ήθελε λέει ένα πορτρέτο του θανόντος ιού,και να τον έκανα όπως ήταν. Συγκεκριμένα μου είπε. "Μην τον ωραιοποιείς". Να είναι ο Δημήτρης μας(λέω εγώ ένα όνομα τώρα δεν θυμάμαι). Σκέφτομαι μια , πόσο σκατα φαση είναι μόνο και μόνο που το σκέφτηκε να τον ωραιοποιήσω αλλά γαμησε μας αυτά είναι βαριά νοήματα και δεν τα καταλαβαίνουμε εύκολα και πολύ απλά κουράζεται και ο κόσμος να σκέφτεται, αστο. Πάμε παρακάτω. Μου λέει έτσι όπως ήταν. (Είχε και αυτήν την γαλήνη που θυμίζει ηρεμία αίρεσης; Από αυτούς που μαζεύονται και πίνουνε 50 κιλά κινίνο όλοι μαζί τραγουδοντας ούμπαγια) Είχε ο πουστης μια αληθινή ηρεμία και με μπέρδεψε. Πολύ. Γιατί λέω κοίτα ρε συ τι παίζει τώρα (μέσα μου αυτά). Αυτός τώρα. Είναι εκεί με την εναπομεινασα φαμίλια. Έχουνε φαψει , έχουνε κλάψει τον Βασίλη(Θα τον πω Βασίλη τώρα τον νεκρό να αλλαφρωσουν λίγο οι Δημήτρηδες) Και έχουνε μερακλωσει με το πώς γράφουνε στις κάμερες και στο τσακιρ κέφι πήρανε να κάνουνε και παραγγελία ένα πορτρέτο να τον θυμούνται. Και θέλουν και να του κάνουνε του σατανιστη και την χάρη(μετά θάνατον) να τον αποδεχτούνε λέει και ακριβώς όπως ήταν. Σκιαχτηκα με τον τύπο. Λέω Παναγία μου. Εσύ που είσαι εκεί με δαυτους και κάνεις παρέα , δεν το βλέπεις το σοσιοπαθηλίκι εδώ να βγάζει μάτι;. Από την μία Τατιάνα, από την άλλη χαμόγελα, αποδοχής κτλ και μετά πίνακας; Και να πεις πέρασε και καμία δύο τρία χρόνια πάει στην ευχη. Όταν το σοσιοπαθηλίκι είναι ομαδικό πως λέγεται; Λέγεται κάπως; να το πούμε ρε πουστη γιατί παίζει πολύ  Και σε πιο μεγάλα μεγέθη από οικογένειες, σε οπαδούς ομάδων μέχρις σε ολάκερα κράτη (βλέπε ντοιτσλαν ντοιτσλαν ουμπερ άλλες, (αεί σιχτιρ  σκιαχτηκα)) Μετά λέω παρανοϊκός είμαι. Ταυτιζόμαστε και προβάλουμε φοβίες εμείς οι βλαμμένοι. Κοιταω αυτόν τον Δημήτρη ( ξανά Δημήτρης) και βλέπω ένα παχουλό παιδί σαν και του λόγου μου. Με μακρύ σπαστό μαλλί και μπλουτζιν μπουφάν ,. μπλούζα βενομ (μερακλής) και φάτσα μεταλα χοντρού κλασσική, παλικάρι τρώω λουκανοπιτα καυτή από το κυλικείο και κάνω τρομερή εντύπωση με αυτό το τοοοσο αληθινα περιττό αλλά συνάμα εντυπωσιακό ταλέντο. Να τρώω καυτά. Ένα καλό παιδί εν ολίγοις. Έμοιαζε με έναν άνθρωπο που δεν θα μου ήταν δύσκολο να αγαπήσω. Αυτοί είναι που γαμιουνται στο τέλος, αυτοί που εύκολα τους αγαπάς , εύκολα και τους ξεχνάς. Κλείνω το τηλέφωνο εν πάση περιπτώσει και τα μάτια μου και προσπαθώ να φανταστώ το πορτραίτο. Εννοείται με γνώμονα το κόστος, δεν είμαστε για χαμαλικια. Περνάνε το λοιπόν από μπροστά μου τα πορτραίτα σαν τις εικόνες από το φεισμπουκ (έτσ κάνουμε εμείς οι ζωγραφ'). Και το βλέπω το παιδί σε μια (εικόνα) πεσμένο κάτω από τα ξύδια , σε μια άλλη αγκαλιά με έναν φίλο σε μια συναυλία, στην επομενη όλη η εικόνα  με χρώμα μπλε και ασπρο να κοιτάει την κάμερα όλος χαρά κτλ και μια τελευταία πλαϊνή όπου τον έχω κάνει λέει προφίλ, χωρίς μαλλί, με κατακαθαρο πρόσωπο να κοιτάει αριστερά στο φως σαν κάνα σκαλιστό πορτρέτο σε αμερικανικό νόμισμα κοπής 1950 φάση με από πάνω τρελή γαλήνη και ηρεμία και φως. Εντελώς φτιαχτό αυτό, και τρελή αντιγραφή από Rockwell (έβαλα αμερικανικια βλαχιά γιατί έτσι μου αρέσει , είμαι και τσομπανος αλλά και ιντερνασιονα). 

Αυτά όλα τα γράφω γιατί με έπιασε μια μανία και δεν ξέρω τι να κάνω. Από την μία με πιάνει το εκδικητής να θέλω να μάθω το πώς και το γιατί έφυγε από την ζωή αυτός ο μπουνταλας,που κατά ταλλα θα τον είχα και πολύ ανάγκη να τον έχω και φίλο. Μου ήταν βλέπετε πολύ συμπαθής. Και από την άλλη να βγάλω από μέσα μου την καχυποψία και να αποδεχτω πως η οικογένειά του απλά έτυχε όπως τόσες πολλές φορές να μην είναι συμβατή με την φάση του και να αποθανε αυτός από την πολύ αφάνεια(ξέρετε δεν θέλει και πολύ για να πεθάνει ο άνθρωπος, άμα δεν τον βλέπει και δεν τον καταλαβαίνει και κανείς πεθαίνει. Απλά πράγματα είναι αυτά. Είναι σαν να μην το βλέπει το φυτό ο ήλιος. Αυτουνου η φαμίλια λχ μπορεί να ήταν Φινλανδία και αυτός μπανανιά, κακό το combo, μπορεί να τους ταιριάζει κανας λειχήνας έτσι παχύς ταπεινός λάσπη ναπουμε χαμού ερπετος να μη θέλει ούτε φροντίδα ούτε φως και να ήταν κομπλέ τώρα ο Λευτέρης (Λευτέρης τώρα) κλητήρας σε κάνα ταμείο του Δήμου Νεαπόλεως και να λέει όλη μέρα δόξα τον Θεό εχομε δουλειά γιατί να παραπονιομαστε;;; Γιατί;;;; Καθίκια; Μιλάν και δε δουλεύουν και τέτοια. Να έκτονωνότανε σε τίποτα ραντομ εχθρικά σύμβολα διαφορετικότητας και να ήταν μπόμπα τώρα. Ολοζώντανος και ροδαλος. Αυτά άμα ήτανε λειχήνας, αυτός ο καημένος μπανανιά, πάρτον χαμω) να πέθανε αυτός επαναλαμβάνω γιατί χαθήκαμε με την παρένθα και να πηγαινουνε αυτοί τώρα χαλαρά Τατιάνα για on air πένθος. Όλα είναι πιθανά γαμωτο. Αλλά δεν μεε βγαίνει και να μιλήσω άσχημα για τον παπά. Αυτός έτσι είναι. Έχει πιει τέτοια πρέζα που αληθινά χαίρεται που πέθανε το παιδί του. Έτσι κάνουν αυτοί οι αληθινοί και το σεβομαι. Και είναι και μεγάλη κουβέντα και αυτη. 

 Τώρα το στην τιβι δεν μου κολλάει αλλά τι να κάνουμε; Μπορεί να θέλει να το ποίμνιο κτλ τι κάνουν αυτοί δεν τα ξέρω. Από την άλλη σκέφτομαι τον φουκαρα αυτόνανε και με μπαίνουν ιδέες; Λες να έκανε καμία μαλακια ο μικρός; Λες να του έσπασαν τα παπαρια τόσο ώστε να έκανε καμία κοτσάνα;. Και δεν μου βγαίνει ρε παιδιά απτό μυαλό πως αυτό θα είναι και θα το δείτε πέρα από την πλάκα.  Αυτήνα η μεταθανάτιος αποδοχή πολύ με τρομάζει. Τι πάει να πει ρε μλκ καντον όπως ήταν μην τον εξωραιζεις; Πολύ βρώμα η δουλειά. 

Τι κάνεις τώρα ρε φίλε; Την αναλαμβάνεις την δουλειά; Ή όχι. Η λογική λέει φυσικά να την αναλάβεις μπας και βγει και κάνα φράγκο να δώσεις στα ρεύματα. Η άλλη η λογική ( η πιο ουσιαστική ,γιατί και η καρδιά και το μυαλό και το συναίσθημα και το ένστικτο όλα θραύσματα την ίδιας λογικής είναι, καθόμαστε και τα ξεχωρίζουμε σαν μαλάκες μπας και καταλάβουμε τι ειμαστε) λέει πάρε χρόνο και μάθε την αλήθεια και κάνε αυτό που αληθινά είναι σωστό να κάνεις . Αυτό που κάνει καλό στην ύπαρξή σου. Όχι μόνο σου αλλά και μας. Δεν είναι μόνο η ύπαρξη η δικιά μας επαέ είναι ολωνών. Κάθε μας πράξη εκεί πάει. Στο συλλογικό ταμείο,και άσε άμα είσαι και αρχιδι συχνά γυρνάει και μπούμερανγκ (αν και δυστυχώς για αυτό έχω σοβαρές επιφυλάξεις) . Είναι το συλλογικό σπίτι και έχουμε διαφορετικά δωμάτια, στο φινάλε όμως είναι ένα. Και η μαλάκια είναι πως ζούμε μαζί, οπότε λέω μέσα μου, πρόσεχε μαλακά μην κάνεις μλκια. 

 Αν όντως το παιδί αυτό έφυγε από αλλά αιτία καντους τους ανθρώπους κάτι όμορφο γεμάτο αγάπη βγάλε την καχυποψία και βάλε την συμπόνια και την συμπαράσταση, βάλε τα δυνατά σου να κάνεις το καλύτερο και μην γίνεσαι μαλακας μετά από ένα σημείο. Αν όμως αυτό το παλικαρακι έκανε κακο στον εαυτό του απέφυγε την αυτηνα την κατάσταση. Φύγε μακρυά από αυτόν τον άνθρωπο τον παπά και άσε αυτά τα φράγκα δεν θα κάνουν καλο. Άσε αυτό το μεροκάματο να το πάρει αλλος. Κανενας από αυτούς τους ουδέτερος. Αυτούς τους  φλεξιμπολ ,αυτούς τους δε βαριέσαι. Εσύ και βαριέσαι και κοιτάς και νοιάζεσαι και φτου φτου φτου είσαι ακόμα ζωντανός. Δεν είσαι συ ο φλεξιμπλο και να μην γίνεις και ποτέ.