Έξοδος

Βρέθηκα μέσα σε μιά σκοτεινή σπηλιά,σέναν υγρό διάδρομο.
Βρισκόμουν κάτω απτόν αριστερό της κρόταφο.
Για μια στιγμή ακούστηκε ο ήχος της καρδιάς της,(ήταν σταθερός,οπότε ηρέμησα).
Είναι ήδη αργά σκέφτηκα πρέπει να φεύγω.
Παντού ακούγεται μια θλιμμένη μουσική.
Κατέβηκα προς τα κάτω , κάτι με οδηγούσε εκεί.
Πέρασα ανάμεσα από δύο μεγάλα λεπτά μαχαίρια,κρυμμένα πίσω τους ήταν χιλιάδες τυλιγμένα δώρα,μοιάζανε με όνειρα,προσπάθησα να τ'ανοίξω,μα στην προσπάθειά μου κόπηκα.
Τα χέρια μου στάζανε γεμάτα αίμα, πονούσαν αφόρητα, τα χέρια μου,ποτέ εγώ.
Κοιτάχτηκα στον χρόνο και ένιωσα ν'αργώ.
Συνέχισα και βρέθηκα (μέσα) στα μάτια της,
κάτω μου περνούσε ορμητικά ένα ποτάμι δάκρυα
έβαλα το κεφάλι μου μέσα, κι άρχισα να κλαίω.Για μια στιγμή μονάχα ήμουνα δικός της,άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρυσα το σύμπαν,χιλιάδες μακρινοί αστέρες,μας κοίταγαν γαλήνιοι.
Είχα αργήσει ήδη,σήκωσα το κεφάλι μου και παρατήρησα τα μαύρα κουτιά που επέπλεαν στο ποτάμι, τα οδηγούσε με φόρα στα μάτια της απ'όπου έπεφταν και σωριάζονταν στο χάος,Τι υπέροχη εικόνα, κάθισα λιγάκι να την απολαύσω,μου άρεσε και ο κρότος των κουτιών,είχε κάτι από ανακούφιση ο ήχος.
Όλα πια μου έλεγαν να φύγω,είχα φτάσει με την σειρά μου κι εγώ στην πόρτα, γύρισα λιγάκι πίσω μου να δω, κι αντίκρισα ένα κομμάτι του εαυτού μου, ήταν ημιδιάφανος λίγο νωχελικός μ'ένα αμήχανο χαμόγελο,
-Τι κάνεις εκέι ρε; του λέω.
-Αποφάσισα να μείνω εδώ μου αποκρίθηκε, εδώ πλέον ανήκω, εδώ γεννήθηκα,έχω και το δικό μου κουτί, το βλέπεις είναι εκείνο το γαλάζιο με το μπλέ και το κίτρινο εκεί πέρα πάνω δεξιά,
-Πρόσεχε ρε κει,είναι μέρος δύσκολο.
-Είμαι αθάνατος.Έμοιαζε μ'αυτό πουν λεν ψυχή.
-Καλή τύχη, του είπα,κάνε ό,τι νομίζεις.
 Είχε έρθει η ώρα της εξόδου.
Γύρισα εμπρός μου,κι είδα την πόρτα ανοιχτή και από κάτω τον καταράκτη,είχε φρακαρισμένο ένα τεράστιο μαύρο κουτί γεμάτο πίσσα και δυσωδία, αγκιστρώθηκα απάνω του και πέφτοντας το πήρα μαζί μου,είχα γεμίσει πίσσα αλλά φτάνοντας στην γη το έκανα θρύψαλλα , χίλια κομμάτια,ήταν μπόλικη η βία αλλά επίτέλους τέλειωνε.
Το μόνο που θυμάμαι τώρα είναι το φως,
το κλάμα της,
τον σπαραγμό
την χαρά της
το κλάμα ενός νεογέννητου παιδιού