217

Βιρτουόζοι της δειλίας

Ιδρωμένοι πάνω στον καναπέ

με την κατάκραυγή στο στόμα

μέσα στα σκουπίδια της ζωής σας

φτύνετε

μια τα παιδιά σας

και μια στα παιδιά των άλλων

--------

Με θράσος αισχρό

κλαδεύετε τα βλέφαρα των νιων

μέσα στα μαύρα σας σχολεία.



 τώρα

τα παιδιά δεν αγαπούν

να ανασάνουνε δεν ξέρουν

γεμάτα απ'τις αρρώστιες σας.

τρέχουν σε φριχτά νοσοκομεία να βρουνε φως.

Ντροπή στα μάτια σας δειλοί

Ντροπή στις προδοσίες.

---------

Με ένα εξευτελισμένο θάρρος

γελοίο

σπάτε τώρα τα κλωνάρια

κυνηγάτε τις μνήμε ολονών

κλεισμένοι κάτω απ΄το νερό

σχεδόν νεκροί

κάνετε υπομονή




έχοντας ξεχάσει και αρχή και τέλος

----------

Και ο πόνος *

συνεπής

γελά με το κακό σας

χαίρεται ο μπάσταρδος

πανηγυρίζει

Με την μισανθρωπιά στα χέρια

γίνεται οδηγός.

Με ένα καφέ τιμόνι

κατακαίει την μέγγενη.

Μαυρίζει στην αυλή

και κακοκοιτά με ζόφο.



κρίμα νέοι

κρίμα γέροι

κρίμα ζωντανοί.

κάναμε την μέρα τάφο

και την πατρίδα κλειστό σπίτι

καταραμένο δωμάτιο

φυγή απτις χαρές μας




*το σφίξιμο καημένε

selective privacy,oil on canvas