Το κορίτσι από το σφιγμένο σπίτι.

Στο δικο μου τεραιν παλευει μια μελισσα να ζησει
Κατω , μαλλον απεναντι..υπαρχουν αλλοι

Κοιταζω κ ακουω καθως παιζω...προσεχω τις λεξεις

Μιλαν απαισια

Τιποτα καλο δεν βγαινει απο τετοιον λογο

Περασε η ωρα

Μια κρυα πετσετα μεσα στα πνευμονια μου με πνιγει

Σχεδον πεθαινω παλι

Εμεινα για λιγο αορατος και καταλαβα πως παντα ετσι υπηρξα..χαρηκα και εψαξα να φυγω

Σκοτωσα την μελισσα
Σκοτωσα λιγο του Θεου
Η αδυναμια να κοιμαμαι δινει τωρα χωρο στον θανατο
Ειναι καλυτερα
Ειναι ολα καλυτερα
Βουλιαγμενοι στην ραστωνη
Παιζουμε